ခ်စ္သူေတြစၿပီးေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ၾကကတည္းကနဲ႔...
အဆင္မေျပမွဳေတြက....
တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ေနာက္မွာ...
ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္ပါခဲ့တာ...
သတိထားခဲ့မိတယ္ဆိုပါေတာ့ ခ်စ္သူရယ္..
အခက္အခဲေတြကို အတူတူေက်ာ္လႊားရင္းနဲ႔...
တေယာက္ေသာကကို.. တေယာက္မျမင္ေအာင္...
ငါတို႔ဟန္ေဆာင္ဖံုးကြယ္ခဲ့ၾကတယ္... ခ်စ္သူစိတ္ဆင္းရဲမွာ စိုးလို႔ေပါ့...
မထင္မွတ္တဲ့ ျပသနာေတြ... တခုၿပီးတခုလာတိုက္ခိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ... ငါက အားလံုးကို မင္းနဲ႔အတူရင္ဆိုင္... ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ ရုိက္ခတ္မွဳကို ျပတ္ျပတ္သားသားအံတုဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ... နင္ကေတာ့ နင့္အတြက္နဲ႔.. ငါရင္ဆုိင္ရမဲ့ ထိခိုက္နစ္နာမွဳေတြအတြက္... တိတ္တိတ္ေလး အေ၀းကိုထြက္ခြာသြားဖို႔... ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္ေနာ္...
...ခ်စ္သူရယ္.. အားလံုးအဆင္ေျပသြားမွာပါလို႔...အသံၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနဲ႔ နင္ေျပာလာေပမဲ့.. ငါရင္ထဲမွာ တခုခုကို သိေနသလိုရွိခဲ့တယ္...
အဲဒီညမွာ... ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး အရမ္း၀မ္းနည္းလြန္းၿပီး.. စကားဆက္မေျပာႏိုင္ဘဲ...ဖုန္းခ်ျဖစ္ခဲ့တယ္ေနာ္...
...အဲဒီေနာက္ ငါခဏေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ.. နင္ငါ့ဆီကို ဖုန္းျပန္ဆက္ခဲ့တယ္.... နင္ငါ့ကို အိပ္ေနလားလို႔ေမးၿပီးေတာ့... ငါေပးထားတဲ့ ေက်ာက္စိမ္းျပားေလးးကို ျပန္မေပးေတာ့ဘူးေနာ္ဆိုၿပီး.. ငါ့ကိုစသလိုလိုနဲ႔နင္ေျပာတယ္...
...ၿပီးေတာ့.. ခ်စ္သူ..ေနာက္ဆိုရင္ က်န္းမာေရးကို ဂရုစုိက္ရမယ္ေနာ္လို႔ နင္ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ... ငါသိေနသလိုရွိခဲ့တဲ့အရာ ေသခ်ာသြားသလို... ဒါမွမဟုတ္... တစံုတေယာက္က ငါ့ကိုတိုက္တြန္းေနသလိုမ်ဳိး...
..နင္ငါ့ကိုထားၿပီး..တေနရာရာသြားဖို႔..ျပင္ေနတယ္မဟုတ္လားလို႔.. ငါေမးမိတယ္ေနာ္...
အဲဒီအခ်ိန္မွာ.. တိတ္သြားတဲ့ နင့္အသံေၾကာင့္ ငါ့အထင္ေတြပိုပီျပင္လာတယ္... ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေ၀းၾကေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ထိတ္လန္႔မွဳေတြနဲ႔.. မသြားပါနဲ႔လို႔.. ငါနင့္ကို ေတာင္းဆိုမိတယ္... ကတိေပးဖို႔လည္း ငါနင့္ကိုေျပာမိတယ္...
ငါ့အေပၚမလိမ္ခ်င္တဲ့နင္ကလည္း... အဲဒီကတိကိုေတာ့ နင္မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာေတာ့.. နင္တိတ္တိတ္ေလး စီစဥ္ထားတဲ့အရာေတြကို ၀န္ခံခဲ့သလိုျဖစ္ခဲ့တယ္ေနာ္...
အဲဒီအခ်ိန္.. ငါ၀မ္းနည္းလြန္းလို႔ ငိုသံေတြကို... နင္တားဆီးႏိုင္ဖို႔အတြက္.. မငိုပါနဲ႔ခ်စ္သူရယ္..ဆိုတာကလြဲၿပီး.. ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ...
ငါအတန္တန္ေတာင္းပန္ေနေပမဲ့.. ငါ့အတြက္ အေကာင္းဆံုးလို႔ထင္ၿပီး နင္ဆံုးျဖတ္ထားတာေတြကို.. နင္အရွဳံးမေပးခ်င္လို႔... နင္လည္း အေလ်ာ့မေပးခဲ့ဘူးမဟုတ္လား..
အဲဒီေတာ့.. ငါ့ငိုသံေတြရပ္ၿပီး.. နင္သြားခ်င္ရင္သြားပါ... ဒါေပမဲ့.. နင္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္းဆိုရင္.. ငါ့က်န္းမာေရးလဲ ဂရုမစိုက္ဘူး.. ထမင္းလဲ ပံုမွန္မစားဘူး... ဗိုက္ေအာင့္တတ္တဲ့ ငါ့ကို ငရုပ္သီးေတြမစားဖို႔တားတာကိုလဲ နားမေထာင္ေတာ့ဘူး.. .အလုပ္သြားရင္ ကားလမ္းအကူးကို အၿမဲစိတ္ပူတတ္တဲ့ နင့္ကို... လမ္းလဲ ကူးခ်င္သလိုကူးမယ္ဆိုၿပီး.. ငါေျပာေတာ့...
...အဲလိုမလုပ္ပါနဲ႔ခ်စ္သူရယ္..ခ်စ္သူအတြက္ေကာင္းပါေစဆိုၿပီးဆံုးျဖတ္ပါတယ္ဆို... ခ်စ္သူတခုခုျဖစ္ရင္...ဘယ္လိုမွ ခံစားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီးေတာ့...နင္၀မ္းနည္းလို႔.. ငိုခဲ့တယ္ေနာ္...
အဲဒီအခ်ိန္... ဒါဆိုရင္မသြားနဲ႔လို႔..ငါေျပာေတာ့... နင္အၾကာႀကီးစဥ္းစားၿပီးမွ...
..အင္း..မသြားေတာ့ဘူးဆိုၿပီးေတာ့.. ငါ့ကိုျပန္ေျပာခဲ့တယ္ေနာ္...
အဲဒီအခ်ိန္ကေနစၿပီး.. ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခက္အခဲမွန္သမွ်ရင္ဆိုင္ဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ္..
...ခ်စ္သူရယ္..ေလာကမွာျဖစ္ခ်င္တာရွိရင္ ႀကိဳးစားရင္ရပါတယ္... ဆံုဆည္းခ်င္ရင္လဲ... ဆံုးဆည္းေအာင္ႀကိဳးစားမယ္လို႔..ဆံုးျဖတ္ထားရင္.. အဆံုးသတ္မွာ.. ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူလက္တြဲရမွာပါ...။
Tuesday, July 15, 2008
ခ်စ္သူနဲ႔အတူ
Posted by ေရတစက္ေၾကာင့္ at 11:30 AM 0 comments
Labels: ၀တၳဳတို
၁၉ ဇူလိုင္.. အာဇာနည္ေန႔အတြက္
၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၃ ရက္ေန႔ ၿမိဳ့ေတာ္ခန္းမတြင္..
ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းမွ...
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာက တခါတရံမွ အစည္းအေ၀းလုပ္ၿပီးေတာ့...
စင္ျမင့္ေပၚက ေျပာတဲ့လူကေျပာ..
နားေထာင္တဲ့လူက နားေထာင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး...
အၿမဲတမ္းအားျဖင့္... တတိုင္းျပည္လံုးမွာရွိတဲ့.. တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာ...
မိမိတို႔ရဲ့ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အက်ဳိးေတြကို... ဆုိင္သလိုဖြဲ႔စည္းၿပီးေတာ့ကာ...
မိမိတို႔ ျပသနာေတြကို လုပ္ၿပီးေတာ့ကာ...
ေျဖရွင္းရန္အတြက္.. အၿမဲတမ္းလုပ္ေနတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္...။
၁၉၄၅.. ၾသဂုတ္လ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေ၀းမိန္႔ခြန္းမွ..
ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ လူေတြဟာ...
ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့ ကိစၥကို တိုင္းသူျပည္သားေတြကို..
ေျပာရဲရမယ္.. ရွင္းျပႏုိင္ရမယ္..
အသက္စြန္႔သင့္တဲ့ေနရာမယ္ စြန္႔ရဲရမယ္..
ပရိယာယ္သံုးသင့္တဲ့ေနရာမယ္.. သံုးရမယ္..
အခ်ိန္အခါလိုက္ၿပီးလုပ္ရမယ္..
အမ်ားေယာင္လို႔ေယာင္ရတယ္... အေမာင္ေတာင္မွန္း..ေျမာက္မွန္းမသိဘူးဆိုရင္...
ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ဘူး...
ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မိန္႔ခြန္းမွ...
ႏိုင္ငံေရးဆိုတာက တခါတရံမွ အစည္းအေ၀းလုပ္ၿပီးေတာ့...
စင္ျမင့္ေပၚက ေျပာတဲ့လူကေျပာ..
နားေထာင္တဲ့လူက နားေထာင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး...
အၿမဲတမ္းအားျဖင့္... တတိုင္းျပည္လံုးမွာရွိတဲ့.. တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာ...
မိမိတို႔ရဲ့ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ အက်ဳိးေတြကို... ဆုိင္သလိုဖြဲ႔စည္းၿပီးေတာ့ကာ...
မိမိတို႔ ျပသနာေတြကို လုပ္ၿပီးေတာ့ကာ...
ေျဖရွင္းရန္အတြက္.. အၿမဲတမ္းလုပ္ေနတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္...။
၁၉၄၅.. ၾသဂုတ္လ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေ၀းမိန္႔ခြန္းမွ..
ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ လူေတြဟာ...
ကိုယ္ယံုၾကည္တဲ့ ကိစၥကို တိုင္းသူျပည္သားေတြကို..
ေျပာရဲရမယ္.. ရွင္းျပႏုိင္ရမယ္..
အသက္စြန္႔သင့္တဲ့ေနရာမယ္ စြန္႔ရဲရမယ္..
ပရိယာယ္သံုးသင့္တဲ့ေနရာမယ္.. သံုးရမယ္..
အခ်ိန္အခါလိုက္ၿပီးလုပ္ရမယ္..
အမ်ားေယာင္လို႔ေယာင္ရတယ္... အေမာင္ေတာင္မွန္း..ေျမာက္မွန္းမသိဘူးဆိုရင္...
ေခါင္းေဆာင္မဟုတ္ဘူး...
Posted by ေရတစက္ေၾကာင့္ at 10:15 AM 0 comments
Labels: ေဆာင္းပါး
Thursday, July 10, 2008
အတူရွိေနေပးပါ
ပတ္၀န္းက်င္က..
မင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔..
ရုိက္ခတ္..ကဲ့ရဲ့သံေတြ...
ငါႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆုိင္ေနတုန္းမွာ...
အားလံုးအဆင္ေျပဖို႔အတြက္ဆိုၿပီး..
ငါနဲ႔ေ၀းရာ..
ေက်းဇူးျပဳၿပီးမင္းထြက္မသြားပါနဲ႔...
ငါ့ရဲ့အားအင္ေတြ...
မ်က္ရည္အျဖစ္ေျပာင္း...
ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ...
တစက္ကေလးမွမက်န္ေအာင္...
ႏွဳတ္မယူသြားပါနဲ႔ ခ်စ္သူရယ္....
မင္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔..
ရုိက္ခတ္..ကဲ့ရဲ့သံေတြ...
ငါႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆုိင္ေနတုန္းမွာ...
အားလံုးအဆင္ေျပဖို႔အတြက္ဆိုၿပီး..
ငါနဲ႔ေ၀းရာ..
ေက်းဇူးျပဳၿပီးမင္းထြက္မသြားပါနဲ႔...
ငါ့ရဲ့အားအင္ေတြ...
မ်က္ရည္အျဖစ္ေျပာင္း...
ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ...
တစက္ကေလးမွမက်န္ေအာင္...
ႏွဳတ္မယူသြားပါနဲ႔ ခ်စ္သူရယ္....
Posted by ေရတစက္ေၾကာင့္ at 9:24 AM 0 comments
Labels: ကဗ်ာ
Tuesday, July 1, 2008
ေဟး.. သက္ဆုိင္သူ...
သံေယာဇဥ္ေတြ..
ရင္မွာတကယ္တမ္းျဖစ္တည္ခဲ့ရင္...
အခ်စ္ဆိုတာကို...
မင္းအတြက္...
ငါအတတ္ႏိုင္ဆံုး...
ဖန္တီးေပးပါ့မယ္..
သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးရယ္....
ရင္မွာတကယ္တမ္းျဖစ္တည္ခဲ့ရင္...
အခ်စ္ဆိုတာကို...
မင္းအတြက္...
ငါအတတ္ႏိုင္ဆံုး...
ဖန္တီးေပးပါ့မယ္..
သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးရယ္....
Posted by ေရတစက္ေၾကာင့္ at 7:04 AM 0 comments
Labels: ကဗ်ာ
Subscribe to:
Posts (Atom)