အခ်စ္ဆိုတာကို အတိအက် မသိပဲနဲ႔ `ငါ မင္းကို ခ်စ္တယ္´ လို႔ ေျပာေနၾကတဲ့
လူေတြ အားလံုးအတြက္ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္လို႔ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္ေနတာလား။ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ျဖစ္ေနတာလား။
ေျပာဖုိ႔ စကားေတြက ရင္ေခါင္းထဲကေနကို မထြက္ဘူး ျဖစ္ေနတာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ သေဘာက်တာပါ။
မင္းရဲ႕ မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္ကို မခံႏိုင္ဘူး။ တစ္ခဏေလး
လက္တြဲျဖဳတ္ရမွာကို သိပ္စိုးရိမ္ေနတယ္။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ရမၼက္ပါ။
ဂုဏ္ယူၿပီး သူ႕ကို ထုတ္ႂကြားမယ္။ အဲဒီလို ထုတ္ႂကြားရတာကိုပဲ သေဘာက်ေနတယ္။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ မင္း ကံေကာင္းလို႔ပါ။
မင္းရဲ႕ အနားက တစ္ဖ၀ါးမွ မကြာ သူ႕ကုိ ေနေစခ်င္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အထီးက်န္လို႔ေလ။
လူတိုင္း လိုလားအပ္တဲ့ အရာတစ္ခုမို႔ သူ႕ကို မင္းအနားမွာ ရွိေစခ်င္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ ပုိင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ပါ။
သူက မင္းကုိ အနမ္းေလး ေပးတယ္။ မင္းရဲ႕ လက္ကေလးကို ျမဲျမဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ မင္း သူ႔အနားမွာ ရွိေနတာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈ နည္းေနလို႔ပါ။
အခ်စ္ပါလို႔ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးၿပီး သူ႔အနားမွာ မင္းေနေပးတာ သူ႔ကို လံုး၀
မထိခုိက္ေစခ်င္လို႔ မဟုတ္လား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ သနားတာေလ။
သူ႔ရဲ႕ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ ရင္ခုန္သံ ရပ္တန္႔မတတ္ ျဖစ္သြားလို႔ သူ႔ကုိ
ပံုအပ္လိုက္ခ်င္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အ႐ူးအမူး စြဲလမ္းတာ ေလာက္ပါ။
သူ႔ကို သိပ္ ဂ႐ုစိုက္လို႔ သူ႔အျပစ္ေတြကို ခြင့္လြတ္ေပးႏိုင္တာလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈပါ။
အေတြးထဲမွာ ေန႔တုိင္းလိုလို သူ႔တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိေနတယ္လို႔ မင္း သူ႔ကုိေျပာသလား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ လိမ္ေနတာ။
သူ႔အတြက္ ကိုယ့္ႀကိဳက္တဲ့ အရာအားလံုးကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ၀န္မေလးဘူး မဟုတ္လား။
ဒါ အခ်စ္ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ ေပးကမ္း စြန္႔ၾကဲ ရဲတဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါ။
သူ ၀မ္းနည္းတဲ့အခါ မင္း အသည္းေႂကြမတတ္ ခံစားရသလား။
ဒါမွ အခ်စ္ေလ။
သူရဲ႕ နာက်င္မႈေတြ အတြက္ အျပင္ပန္း မဟုတ္ေတာင္ စိတ္ထဲက က်ိတ္ ငိုေကၽြးခဲ့ရသလား။
အဲဒါ အခ်စ္ေလ။
မင္းရဲ႕ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္နဲ႔ မင္းရဲ႕ ရင္တြင္း ခံစားခ်က္ေတြကို သူ
ျမင္ႏိုင္ရဲ႕လား။
ဒါမွ အခ်စ္ေလ။
ဒုကၡေတြ သုခေတြနဲ႔ စည္းေႏွာင္ထားၿပီး အဲဒီ ႀကီးမားတဲ့ အားေတြက မင္းတုိ႔
ႏွစ္ေယာက္ကုိ လက္တြဲညီညီ ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထားတာလား။
ဒါဆို အခ်စ္ေလ။
သူ႔ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို သူ႔ရဲ႕ အစိတ္အပုိင္း တစ္ခုအေနနဲ႔ လက္ခံထားတာလား။
အဲဒါ အခ်စ္ပါ။
တျခားသူေတြကုိ စြဲေဆာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူ႔ကိုပဲ
အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ သစၥာရွိရွိနဲ႔ အတူ လက္တြဲေနသလား။
ဒါဆို အခ်စ္ေလ။
မင္းရဲ႕ ႏွလံုးသား၊ မင္းရဲ႕ အသက္နဲ႔ မင္းရဲ႕ ဘ၀ကို သူ႔ကို ေပးဖုိ႔ ၀န္မေလးဘူးေလ။
ဒါဟာ အခ်စ္ပဲေပါ႔။
အခု အခ်စ္ဟာ သိပ္ ခါးသီး နာက်င္ေနေစမယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာေၾကာင့္ ခ်စ္ၾကဦးမလဲ။
ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ဒါႀကီးကို တစ္ဘ၀လံုး ရွာေနဦးမလဲ။
က်ေနာ္တို႔ ဒါကို ဘာလုပ္ဖုိ႔ ေတာင့္တေနဦးမလဲ။
ဒီအနာတရ၊ ဒီမခ်ိမဆံ့ ေ၀ဒနာ၊ ဒီဒုကၡေတြက ဘာေၾကာင့္လဲ။
ကိုယ့္ရဲ႕ အတၱကိုေတာင္ ဆန္႔က်င္ရဲတဲ့ သတၱိနဲ႔ေလ။ အဲဒါ ဘာအတြက္လဲ။
အေျဖက သိပ္႐ိုးရွင္းပါတယ္။ အဲဒါ အခ်စ္ေၾကာင့္ေလ။
ဘယ္ေလာက္ထိ စြဲေဆာင္အား ေကာင္းသလဲဆိုရင္ အခ်စ္ မရွိဘူး ဆိုတဲ့လူေတြေတာင္
ခံစားၾကည့္ခ်င္တယ္။ ရွိၿပီးသား လူေတြက သူမ်ားကိုလည္း ခံစားေစခ်င္တယ္ေလ။
မွတ္ခ်က္။ ။ သူငယ္ခ်င္းမွ ပို႔ေပးလိုက္ေသာ အီးေမးလ္မွတဆင့္ ျပန္လည္မွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
Friday, March 20, 2009
အခ်စ္ဆိုတာဘာလဲ...
Wednesday, March 18, 2009
၀ိုင္းကူရွာၾကရေအာင္
ျမင္းဘယ္ႏွစ္ေကာင္ရွိလဲ ေရတြက္ၾကရေအာင္...
ဒီပံုထဲမွာ လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ.. အေျဖမွန္. မမွန္ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားေနာ္..
ကဲ... စာထဲမွာပါတဲ့အတုိင္းဘဲ.. မ်က္ႏွာဘယ္ႏွစ္ခုရွိလဲ ရွာၾကည့္ရေအာင္..
ဒီပံုထဲမွာေရာ.. ဘာေတြျမင္ရလဲ...
လူပံုလား... Liar လား
ကေလးေလးတေယာက္..ဘယ္နားမွာလဲရွာၾကည့္ရေအာင္..အားလံုးအပ်င္းေျပေစဖို႔
အိမ္ေတြလား.... လူေတြလား.. ၀ိုင္းစဥ္းစားၾကပါဦး
ေတာ္ေတာ္ထက္တဲ့ ဓါးပါလား..
၀ိုင္းကူကပ္ပါဦး... စုတ္ေနကုန္ၿပီ..
ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး.. လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားပါလိမ့္Friday, February 27, 2009
ရတက္မေအးႏုိင္ေသာ မနက္ျဖန္မ်ားစြာ
ထိုင္း- ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္မွာ အလုပ္သမားေတြ ရက္ရက္စက္စက္အဖမ္းခံေနရတယ္လို႔ ၾကားေတာ့.. အတိတ္ေဟာင္းဆီကို ျပန္ေရာက္သြားတယ္...
အဲဒီတုန္းက က်မလည္း အမ်ားသူငါလုိ အလုပ္လုပ္ခြင့္လက္မွတ္မရွိတဲ့ ေရႊ႕႕ေျပာင္းအလုပ္သမားတေယာက္ေပါ့...
မနက္ ၈ နာရီကေနၿပီးေတာ့ ည ၉ နာရီထိ ပံုမွန္အလုပ္အခ်ိန္ၿပီးေအာင္... ကိုယ့္ကိုသတ္မွတ္ထားတဲ့ အလုပ္ၿပီးေအာင္... အားလံုး ကုန္းရုံးၿပီး လုပ္ေနၾကခ်ိန္မွာ... အလုပ္ႀကီးၾကပ္သူေတြျဖစ္တဲ့ တရုတ္ႏုိင္ငံသားေတြနဲ႔ စက္ရုံမွာ တာ၀န္ရွိတဲ့ ထိုင္းေတြက ဟိုတစု..ဒီတစု...။
ဒါေပမဲ့ ၉ နာရီထိုးျပန္ရမဲ့အေရးမို႔ ဘာေတြ..စုစု..စုစု ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း ဂရုမစိုက္အားပါဘူး။
"ေျပးၾကေဟ့..ဂိတ္၀မွာ ပုလိပ္ေရာက္ေနကုန္ၿပီ."
အသံလည္းၾကားေရာ.. သာမန္အခ်ိန္ဆိုရင္တယုတယကိုင္တြယ္ရတဲ့ စက္ရုံအထည္ေတြကိုလည္း မသအားေတာ့ပါဘူး..။ အထည္ေတြကို ပံုးထဲ ျပန္ထည့္သူကထည့္.. ကတ္ေၾကး၊ အပ္ေတြကို ႀကံဳးထည့္ၿပီး.. သိမ္းသူေတြကသိမ္း... မီးပိတ္ၿပီးေတာ့ ေျပးသူေတြကေျပး.. ျပာယာခတ္သူေတြထဲမွာ က်မလည္းပါတာေပါ့၊
ေမေမကေတာ့ က်မတို႔ေမာင္ႏွမေတြကို စုၿပီး.. စက္ရုံထဲမွာသိတဲ့ အစ္ကိုႀကီးေတြက က်မတို႔လိုကေလးေတြကို အေပါက္၀ေရာက္ေအာင္.. ဆြဲေျပးပါေတာ့တယ္...
ေမွာင္ေမွာင္စမ္းစမ္းထဲမွာ အေရွ႕ဘက္ဂိတ္ကိုလည္းသြားဖို႔မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့လို႔..အေနာက္ဘက္ခိုးေပါက္ေတြကို တအားႀကံဳးေျပးၾကတယ္။ ပြဲေတာ္လည္းမဟုတ္ပါဘဲ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတဲ့အျဖစ္အပ်က္ရဲ့ ဇစ္ျမစ္ကေတာ့ ရွိတဲ့ခိုးေပါက္က တခါကို လူတေယာက္ဘဲထြက္လို႔ရပါသတဲ့....
ဒါေတာင္ တခ်ဳိ႕အေတြ႔အႀကံဳရွိတဲ့လူေတြက ပုလိပ္ဖမ္းရင္ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္ရက္.. တပတ္ေလာက္ၾကာတတ္လို႔.. လိုအပ္တဲ့အရာေတြကို အိပ္ေဆာင္မွာျပန္ယူေနလို႔ေတာ္ေသးတယ္..။ ေနာက္မို႔ဆိုရင္ စက္ရုံမွာလုပ္တဲ့ အလုပ္သမား ၈၀၀ေလာက္နဲ႔ ခိုးေပါက္ ၄ ေပါက္နဲ႔... တညလံုးအျပင္ေရာက္ဖို႔..လမ္းကိုမျမင္ႏုိင္ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ဘဲ ပုလိပ္လက္ကလြတ္ဖို႔အေရး ခိုးေပါက္ကိုယ့္အလွည့္က်ေအာင္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေစာင့္လိုက္ရတယ္ဘဲဆိုပါေတာ့..။
ကိုယ့္အလွည့္က်လို႔ အျပင္လည္းေရာက္လာေရာ.. ေနာက္ထပ္အပူတခုက ထပ္ဆင့္လာရတယ္..။ မဲေဆာက္လိုေနရာမ်ဳိးက လမ္းသူရဲေတြက အရမ္းမ်ားတယ္.. မ်ားသေလာက္လဲ သက္ေရာက္မွဳေတြကရွိတယ္....
ကိုယ့္ဘက္က အုပ္စုနည္းလို႔.. အမ်ဳိးသမီးေတြကို ေတြ႔ရင္ မုဒိမ္းက်င့္..သတ္ပစ္သလို... ေယာက္်ားေလးေတြကိုေတြ႔ရင္လည္း ရိုက္ပုတ္ၿပီးေတာ့ ပါသမွ်ကို အကုန္ယူေတာ့တာဘဲ... အဲဒီေတာ့ အုပ္စုေတာင့္ေအာင္ ေစာင့္ၾကရတယ္ဆိုပါေတာ့...
အဲဒီလိုနဲ႔.. ကုိယ့္အိမ္တံခါးကိုဖြင့္ၿပီးေတာ့ အားလံုးေသာ့ခတ္.. အိပ္ယာထဲေရာက္မွဘဲ..သက္ျပင္းခ်ၿပီး... ေအာ္.. ငါအိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီဆိုၿပီး စိတ္ေအးရသလို ေနာက္တေန႔အတြက္ စဥ္းစားရင္း ပူပန္မွဳတ၀က္နဲ႔ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့တယ္...
Monday, December 15, 2008
ေတာင္းဆု
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက…
တေန႔ေတာ့ငါၿငိမ္းခ်မ္းမယ္….
လက္ရွိအေျခအေနက…
အိမ္ေခၚစရာ တဲစုတ္ေတာင္မွမဲ့….
ေလာကမွာ ငါပိုင္ဆုိင္ရာ…
ေျခတဖ၀ါးစာ..
ေျမကြက္ေလးေတာင္မရွိပါ…
လြမ္းရတဲ့ ေမြးေမေမ…
အခုေတာ့ဘယ္ဆီကိုေရာက္ေန….
ေလးစားရတဲ့ ခ်စ္ေဖေဖ….
ေပၚတာပါၿပီး ျပန္ေပၚမလာ….
အစအေနေပ်ာက္ေနခဲ့တာၾကာ….
ကံၾကမၼာရယ္…
အခြင့္သာေပးရင္…
ေပ်ာ္ရႊင္စရာငါ့မိသားစုနဲ႔….
ေအးခ်မ္းတဲ့ဘ၀ကိုဘဲ…
ငါ့ကိုေပးလွည့္ပါ…။
Wednesday, December 3, 2008
အဆံုးသတ္
ျဖဴေလးဆိုတဲ့ စိတ္၀င္စားစရာ အုိင္ဒီေလးကို ေတြ႔ေတာ့ ဇြဲရဲ့ ဂ်ီေမးလ္ အိုင္ဒီမွာ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ဖို႔ သူ႔ကို ဖိတ္ထားလိုက္တယ္….
အလုပ္ေတြရွဳပ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္းမွာထိုကိစၥကို႔ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္္….
တရက္တြင္..
ဟာ….. ျဖဴေလးဆုိတဲ့ အုိင္ဒီက အင္တာနက္အြန္လိုင္းျဖစ္ေနပါလား… နည္းနည္းခ်က္ၾကည့္မွဘဲ…
..ေဟး… ေနေကာင္းလား..
ဟုတ္ကဲ့.. ေကာင္းပါတယ္… ရွင္က ဘယ္ကလဲ….
… ကိုယ္ကရန္ကုန္မွာေနတာ… မဂၤလာေတာင္ညႊန္႔မွာေလ..မင္းကေရာ
က်မလည္း ရန္ကုန္မွာပါဘဲ…စမ္းေခ်ာင္းမွာေလ..
…ေအာ္.. ဒါဆိုရင္ ျဖဴေလးဆိုတာ မိန္းကေလးေပါ့ေနာ္….
ဟုတ္ကဲ့…ရွင့္နာမည္ကေရာဘယ္လိုေခၚလဲ….
..ကိုယ့္နာမည္က ဇြဲလို႔ေခၚတယ္…...မင္းနာမည္က ျဖဴေလးဘဲလား…
ဟုတ္ကဲ့…
..ဒါဆို.. ကိုယ္တို႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၿပီေပါ့ေနာ္….
ဟုတ္ကဲ့…
အဲဒီလိုဘဲ အင္တာနက္မွာ စကားေျပာရင္းေျပာရင္း ျဖဴေလးနဲ႔ ဇြဲတို႔ရဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြ ခုိင္ၿမဲခဲ့တယ္။
က်ေနာ္.. သူႏွင့္ အင္တာနက္မွာ စကားစေျပာရေတာ့.. တိုးညွင္းလြန္းတဲ့ ႏူးညံ့တဲ့ အသံေအာက္မွာ…. က်ေနာ္နစ္ေျမာသြားခဲ့တယ္။
သူဖြင့္ျပထားတဲ့ ၀ပ္ဘ္ကမ္ ထဲက နာမည္နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ ျဖဴျဖဴနဲ႔ ေေသးေသးသြယ္သြယ္ သူ႔ပံုရိပ္က က်ေနာ့္ကို အၿမဲတမ္းစိုးမိုးထားတယ္…
ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့… ျဖဴေလးက ဇြဲရဲ့ ႏွလံုးသားတေနရာမွာ ေနရာယူၿပီးေနၿပီ…
ျဖဴေလး… မင္းကို..ကိုယ္ခ်စ္မိေနၿပီ…
သူလည္း က်ေနာ့ကိုမျငင္းပါဘူး…
ျဖဴေလးလဲ…ဇြဲကို ခ်စ္ပါတယ္….
ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ… သူနဲ႔က်ေနာ္ အျပင္မွာ ခ်ိန္းေတြ႔ ျဖစ္ၾကတယ္…
ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့ေလးနဲ႔ လွေေနတဲ့ က်ေနာ့ခ်စ္သူကို က်ေနာ္ ရူးမတတ္ခ်စ္တယ္…
ဒါေပမဲ့ အျပင္မွာေတြ႔တဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ျဖဴေလးကေတာ့ အၿမဲတမ္း.. မတုန္မလွဳပ္ပံုစံနဲ႔.. က်ေနာ္သူ႔ကို အားမလုိအားမရျဖစ္မိတယ္…
အင္တာနက္ေပၚမွာဆိုရင္ေတာ့… ျဖဴေလးရဲ့အသံက ေႏြးေထြးအသက္၀င္ၿပီး တကယ့္လွဳိက္လွဳိက္လွဲလွဲနဲ႔….
ခ်စ္သူသက္တမ္း (၆) လအၾကာမွာေတာ့…
ဇြဲ…
ဇြဲကို အရမ္းခ်စ္ေပမဲ့ ျဖဴေလးကိုေမ့ၿပီး ဇြဲကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထားႏိုင္မဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ကိုရွာလိုက္ပါေတာ့….
ျဖဴေလးက.. ဇြဲနဲ႔ မထိုက္တန္ပါဘူး…. ျဖဴေလးတို႔ရဲ့ဇါတ္လမ္း..ဒီမွာဘဲ အဆံုးသတ္လိုက္ၾကရေအာင္…
ျဖဴေလး
စာတိုေလးေၾကာင့္ ဇြဲ သူ႔ကို အက်ဳိးအေၾကာင္းေမးၾကည့္ရေအာင္ အင္တာနက္မွာ တညလံုးနီးပါးေစာင့္ေနခဲ့တယ္…
ဒါေပမဲ့ သူအြန္လုိင္းမလာခဲ့ဘူး…
သူ႔ကိုအီးေမးလ္ေတြျပန္ထားေပမဲ့လည္း သူဆီကစာမျပန္လာဘူး….
သူ႔ဆီကစာကို ေစာင့္ရင္းနဲ႔… တပတ္ေလာက္ၾကာသြားခ့ဲတယ္… သူကေတာ့ အြန္လိုင္းမွာေပၚမလာပါဘူး.. လြယ္လြယ္ခ်စ္ၿပီး..လြယ္လြယ္လမ္းခြဲတတ္တဲ့ ေကာင္မေလးအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး... မုန္းႏိုင္၊ ေမ့ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားေပမဲ့.. ထင္သေလာက္မလြယ္ခဲ့ဘူး။
ေဟ့ေကာင္..ငဇြဲ..
ဟာ.. ငေအာင္… ဘယ္သြားမလို႔လဲ….
ငါ့ကိုခနလိုက္ခဲ့ေပးပါဦးကြာ… အစ္မက သြားစရာရွိလို႔တဲ့…. သူ႔ကိုထားခဲ့ၿပီး.. မင္းနဲ႔ငါနဲ႔.. အတူတူျပန္လာမယ္.. ၿပီးမွ.. ေမာင္မ်ဳိးရဲ့ မဂၤလာေဆာင္အတူသြားရေအာင္..
မင္းအစ္မက ဘယ္ကိုသြားမွာလဲကြ…
စမ္းေခ်ာင္းကိုသြားမွာတဲ့ကြ…
က်ေနာ့္ရင္ထဲ ဒုတ္ခနဲ႔တုန္သြားတယ္….ေအး.. ဒါဆိုလဲသြားရေအာင္ေလ..
ကားေပၚမွာ.. ငေအာင္က ေမာင္မ်ဳိးရဲ့ သတို႔သမီးအေၾကာင္း မရပ္မနားေျပာေနေလရဲ့…
ေဟ့ေကာင္.. ငမ်ဳိးရဲ့ေကာင္မေလးက လွလိုက္တာကြာ.. ျဖဴျဖဴေလး…
ျဖဴျဖဴေလးဆိုေတာ့.. ျဖဴေလးပံုစံကို ဖ်တ္ခနဲ ျမင္ေယာင္လိုက္တယ္… ဒါေပမဲ့ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး…
အင္းစိန္ေရာက္ေတာ့… ငေအာင္ရဲ့ အစ္မက..
ရပ္..ရပ္.. ဒီမွာဘဲ..ရပ္ေတာ့.. ဟုဆိုကာ.. အလ်င္စလိုပင္ ကားေပၚမွဆင္းသြားေလသည္။
အစ္မ.. အစ္မ.. အိတ္က်န္ေနၿပီေလ… အာ.. ဒီအစ္မတေယာက္လဲ.. ကိုယ့္ပစၥည္းေတာင္..ကိုယ္ေမ့ေနတယ္… သြားလိုက္ေပးရဦးမယ္… ငဇြဲ..မင္းပါလိုက္ခဲ့… မင္းပါမွ.. ငါလည္း ျပန္ထြက္လို႔လြယ္မွာကြ..
ေအးပါကြာ.. ျမန္ျမန္လုပ္.. ငမ်ဳိးမဂၤလာေဆာင္ေနာက္က်ေနဦးမယ္…
ေအးပါ.. ျမန္ျမန္လာ…
ၿခံထဲေရာက္ေတာ့.. လူေတြက ရွဳတ္ရွပ္ခတ္လို႔ေနသည္။ ဘာပြဲလုပ္မလို႔ပါလိမ့္ဟူေသာ အေတြးမွမစခင္…
ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔..သနားစရာေလးေနာ္… သူ႔ရည္းစားသာရွိရင္ေတာ့.. ေတာ္ေတာ္ႏွေျမာမွာဘဲ… ဟူေသာ စကားေတြေၾကာင့္ ဒီအိမ္မွာ ၀မ္းနည္းစရာ တခုခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ.. သိလိုက္တယ္…
အိမ္ထဲ၀င္သြားေသာ ငေအာင့္အစ္မကို အထုပ္လိုက္ေပးဖို႔အတြက္ အိမ္ထဲ၀င္သြားေတာ့.. ဇြဲရဲ့ ေျခလွမ္းေတြ ဆက္လွမ္းလို႔မရေအာင္ ရပ္တန္႔သြားေစခဲ့တာက ေသဆံုးသူရဲ့ အေလာင္းပင္….
ျဖဴေလး….ဘုရား..ဘုရား.. မဟုတ္ပါေစနဲ႔… (ခ်စ္သူနဲ႔ မေပါင္းဖက္ရေပမဲ့လည္း… က်ေနာ္ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ ခ်စ္သူကို ယခုလို ပံုစံႏွင့္ မျမင္လိုပါ..)..
ႏွေျမာစရာႀကီးမဟုတ္လား ငဇြဲ… သူက ငါ့အစ္မ..သူငယ္ခ်င္းရဲ့ညီမေလးေလ… ေရာဂါသည္ေလးမို႔.. တအိမ္လံုး.. ပိုးေမြးသလိုေမြးထားတာ… ေသမဲ့ရက္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနရရွာတဲ့ ေကာင္မေလးေပါ့… လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္ေလာက္ကမွ ပိုဆိုးလာလို႔ ေဆးရုံမွာတင္ထားတာ မေန႔ကဘဲဆံုးတာေလ….
ဇြဲရဲ့နားထဲ ၀င္တခ်က္မ၀င္တခ်က္နဲ႔… ျမင္ကြင္းထဲမွာလဲ ျဖဴေလးရဲ့ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ရုပ္ပံုလႊာ… ႏွလံုးသားကို ဓါးနဲ႔မႊန္းေနသလို… တစစ္စစ္နာက်င္လွ်က္.. ရွဳိက္ႀကီးတငင္ငိုေၾကြးမိေတာ့တယ္….
Wednesday, October 8, 2008
ခြန္အားသစ္
တျဖည္းျဖည္းရင့္မာလာတဲ့....
ကိုယ္၀န္ကိုၾကည့္ၿပီး…..
ပီတိေတြျဖာေနရသူက… ၾကည္ျဖဴရယ္ပါ…..
၀မ္းထဲက…. ရင္ေသြးငယ္ေလးရဲ့....
လွဳပ္ရွားမွဳေတြကို ခံစားရတုိင္း….
အတိုင္းအဆမရွိ.. ၾကည္ႏူးေနမိတယ္….
လွဳပ္ရွားေနတဲ့ေနရာကို...
ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ရင္းက..
ဒါကေတာ့ ေျခေထာက္ကေလး….
ဒါကေတာ့.. လက္ကေလးရယ္ဆိုၿပီး…
ထင္ေၾကးေပးရင္း.. တစိမ့္စိမ့္ၿပံဳးေနမိတယ္….
တကယ္တမ္းဆိုရင္…. ဒီရင္ေသြးရဲ့ အေဖဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို … နည္းနည္းေလးမွ ထည့္မစဥ္းစားမိေနဘူး….
သူကၾကည္ျဖဴ႕ကို…. ဂရုစိုက္ေပမဲ့… ကေလးကိုေတာ့ တသက္လံုး… ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္သြားခ်င္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးလည္း မျမင္ရပါဘူး….
သူက… “ကိုယ္က.. အိမ္ေထာင္တခုလံုးကို…
တာ၀န္ယူႏိုင္မယ့္အရည္အခ်င္းမရွိေသးဘူး …..
ကိုယ္က ေက်ာင္းလဲမၿပီးေသးဘူး…
ကိုယ္ပိုင္၀င္ေငြလဲမရွိေသးဘူး….
မိဘေတြပို႔လာတဲ့ ေက်ာင္းစရိတ္ေတာင္ အလွ်င္မီွေအာင္ မနည္းသံုးေနရတာ…
အပိုေငြ ဘယ္္မွာရွိပါ့မလဲ….ၾကည္ျဖဴရယ္” …..
တခ်ိန္တုန္းက…. ကိုယ္တို႔အတူေနရင္ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ… သူေတာင္းဆိုခဲ့ဘူးတဲ့… မိသားစုဆိုတဲ့ အေျခအေနတခုက သူညည္းျပသြားခဲ့တဲ့…. ဘူး …ေတြရဲ့… ေအာက္မွာ…
တစစီကြဲေၾကသြားခဲ့ၿပီလား… ၾကည္ျဖဴမသိပါ…
ဒီအခ်ိန္မွာ… သူ႔ရဲ့စကားေတြ သူေျပာသမွ်ေတြကို ဗိုက္ကေလး ပြတ္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးေလးဘဲ ေနရင္းနဲ႔ …. ဘာေတြေျပာသြားမွန္းကို မသိဘူး…..နားထဲမွာလည္း မၾကားခဲ့ဘူး…..
ဘယ္သူေတြ.. တာ၀န္ယူယူမယူယူ…. ကိုယ့္အေသြးထဲကျဖစ္ေပၚလာတဲ့… ကိုယ့္ရဲ့ ရင္ေသြးကိုေတာ့ … ၾကည္ျဖဴ..လက္လြတ္စပယ္..မလုပ္ပစ္ခ်င္ဘူး…
ဒါေပမဲ့.. သူ႔ကို ၾကည္ျဖဴေနာက္ဆံုးစကားတခြန္းကိုေတာ့ အၿပံဳးမပ်က္ ေေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္….
“ကို… ဒီကေလးကုိ.. တာ၀န္မယူႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာလား…..
အဲဒီလိုဆိုရင္လည္း… သြယ္သြယ္၀ိုက္၀ိုက္ေျပာေနစရာမလိုပါဘူး…
ၾကည္ျဖဴကေတာ့ ဒီကေလးကို ေမြးမယ္….
ကို တာ၀န္ယူစရာမလိုဘူး…
ဒါေပမဲ့ တခုေတာ့ရွိတယ္…. တခ်ိန္က်မွ… ဒါကိုယ့္ကေလးပါဆိုၿပီးေတာ့… အရန္သင့္ အမည္လာခံတာမ်ဳိးေတာ့ ၾကည္ျဖဴခြင့္မျပဳႏုိင္ဘူး…. ”
“ ဒါေတြဟာ.. ၾကည္ျဖဴ.. ကို႔ကို မုန္းလို႔ေျပာတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး… ကို႔သေဘာပါ…
ကို႔မွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိပါတယ္…”
သူေရြးခ်ယ္မဲ့ လမ္းကို… ၾကည္ျဖဴႀကိဳေတြးၿပီးသားမို႔လို႔….. တအားေတာ့မခံစားရပါဘူး…
သူ.. ၾကည္ျဖဴ႕ရဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို.. စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ပံုစံနဲ႔…. တခ်က္ၾကည့္ေတာ့… သူ႔ကိုအျဖဴစင္ဆံုးၿပံဳးျပခဲ့တယ္…
သူ.. ၾကည္ျဖဴ႕ကို ေက်ာခုိင္းသြားခဲ့တယ္….
က်န္ခဲ့တဲ့ ၾကည္ျဖဴကေတာ့…. လြယ္ထားရတဲ့ ရင္ေသြးငယ္ကေပးတဲ့ ခြန္အားေတြနဲ႔… အဓိပၹါယ္ရွိတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြကို ျဖတ္သန္းဖို႔အတြက္.... ေျခလွမ္းသစ္ေတြျပင္ရင္း…
သူ႔နဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ကို ေက်ာခုိင္းလိုက္ပါတယ္…..
သူရွိမွ အရာအားလံုးကို ရင္ဆုိင္ျဖတ္သန္းႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး..... သူ...မရွိလည္း ဒါေတြကို ၾကည္ျဖဴရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္တယ္ေလ.....
